Żartować sobie możemy, ale w Ursusie – trzeba to przyznać – mamy komisję od nazw ulic z niezwykłą wyobraźnią. Posag Siedmiu Panien to najlepszy tego przykład, zwłaszcza że ich posag rozpadł się w pył i kurz i…odszedł do Lublina.
Było – podobno – tak: siedem panien siedmiu swoich ojców (same lub po namowie) po prostu postanowiły wyjść ubogo za mąż, choć były z rodów nie biednych, ale dlatego, żeby cały swój posag oddać ojcom na budowę fabryki. Prawda? Licho wie. Różne jednak przekazy historyczne mówią, że… Emil Schonfeld, Kazimierz Matecki, Ludwik Rossman, Ludwik Fijałkowski, Stanisław Rostowski, Aleksander Radzikowski i Karol Strassburger założyli Przemysłowe Towarzystwo Udziałowe za pieniądze swoich córek, których postanowili chwilowo nie swatać w oczekiwaniu na zyski ze swojego świeżego przedsięwzięcia.
Ojcowie Panien (Hanny, Jadwigi, Wandy, Heleny, Stanisławy, Elizy i Anieli) mieli odlotowe widać umysły, bo za znak i nazwę swojej fabryki przyjęli P7P (Posag 7 Panien). Niestety, ojcowie nie mieli szczęścia, posag przepadł, bo jedna i druga fabryka splajtowały. Co się stało z dziewczynami? Nie wiadomo.
„Ich dziejów nikt nie sprawdzał – mówi Jerzy Domżalski, historyk badający dzieje dzielnicy. - Wiedzy na ten temat nie ma też wielu varsavianistów.”
A co jest wiadomo? Praktycznie nic. Poza domniemaniami, że panien mogło być więcej, a Karol Strassburger jest spadkobiercą splajtowanych fabryk. Czemu nie zaprzecza, ale nie miał tego w świadomości i nie sprawdzał.
A my? Nie musimy nic sprawdzać. Wiemy. Ulica Posagu Siedmiu Panien prowadzi wprost do innej – Czerwonej Drogi. I to jest ta pointa, o której mówiliśmy na początku. Władze od nazewnictwa ursuskich ulic mają fantazję i wyczucie historii. Tak, posag siedmiu panien poszedł potem czerwoną drogą! W przenośni i naprawdę. I to już dobrze znamy… (pw)
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie